رقیق کننده های خون یا داروهای ضد انعقاد می‌توانند برای بسیاری از افراد دارویی نجات بخش باشند. آنها از غلیظ شدن بیش از حد خون جلوگیری می کنند و از تشکیل لخته جلوگیری می کنند که می تواند خطر سکته یا حمله قلبی را کاهش دهد. آنها همچنین می توانند به کند کردن رشد هر لخته موجود کمک کنند.
عوامل مختلفی می توانند بر روی رقیق کننده خون تأثیر بگذارند و متخصص قلب بهترین گزینه را برای نیازهای خاص شما تجویز می کند.
چه افرادی به داروهای رقیق کننده خون احتیاج دارند؟
رقیق‌کننده‌های خون برای افرادی که به دلیل ریتم نامنظم قلب، بیماری قلبی یا عروق خونی، ترومبوز ورید عمقی (DVT) یا حمله قلبی یا سکته قبلی در معرض خطر حمله قلبی یا سکته مغزی هستند، تجویز می‌شوند. استفاده از رقیق کننده های خون می تواند به کاهش خطر سکته یا حمله قلبی در این بیماران کمک کند. برخی از بیماران فقط برای مدت کوتاهی از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند، در حالی که سایر بیماران ممکن است برای سالیان متمادی روزانه از رقیق کننده خون استفاده کنند.
چگونه دوز رقیق کننده خون را تعیین می کنند؟
ممکن است مدتی طول بکشد تا دوز ایده آل رقیق کننده خون برای نیازهای خاص شما تعیین شود. بهترین متخصص قلب و عروق برای نظارت بر دوز شما از نزدیک با شما همکاری خواهد کرد و ممکن است آزمایش خون را برای بررسی سطوح مشخص و تعیین میزان عملکرد دارو تجویز کند.
در مورد داروهای بدون نسخه، مکمل‌های گیاهی، ویتامین‌ها، داروهای نسخه‌ای یا هر چیز دیگری که مصرف می‌کنید، چه به صورت روزانه یا گاهی اوقات مصرف می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. بسیاری از این مواد می توانند بر عملکرد رقیق کننده های خون تأثیر بگذارند.
رژیم غذایی شما هنگام مصرف رقیق‌کننده‌های خون نیز مهم است، زیرا برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی طبیعی در غذاها می‌توانند بر عملکرد رقیق‌کننده‌های خون شما تأثیر بگذارند. با پزشک خود در مورد غذاهایی که باید در حین مصرف دارو اجتناب کنید یا به طور مداوم مصرف کنید، صحبت کنید.
مهم است که رقیق‌کننده‌های خون خود را دقیقاً طبق دستور پزشک روی برچسب دارو مصرف کنید. اگر درباره دستورالعمل ها سؤالی دارید، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید تا در مورد آن صحبت کنید. مصرف کم دارو می تواند به این معنی باشد که دارو به خوبی کار نخواهد کرد و مصرف بیش از حد آن می تواند خطر خونریزی شما را افزایش دهد.
داروهای رقیق کننده خون برای بیماران قلبی
داروهای ضد انعقاد
فرآیند لخته شدن خون را کاهش می دهند. پراداکسا (PRADAXA) و وارفارین (warfarin) در این دسته قرار می گیرند..
- هپارین (heparin) و هپارین با وزن مولکولی کم
- آنتاگونیست های ویتامین K، مانند وارفارین
- داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی جدیدتر
ضد پلاکت ها
از دیگر داروهای رقیق کننده خون ضد پلاکت ها هستند که از چسبیدن قطعات سلول های خونی (پلاکت‌ها) به دیواره های رگ های خونی شما و یکدیگر جلوگیری می کنند.
- آسپرین
- کلوپیدوگرل (Plavix)
- تیکاگرلور (Brilinta)
- پراسوگرل (Effient)
- پنتوکسی فیلین (Trental)
- سیلوستازول (Pletal)
- دی پیریدامول (Persantine)
داروهای ضد پلاکت داخل وریدی یاتزریقی عبارتند از:
- تیروفیبان (Agrastat)
- اپتیفیباتید (Integrilin)
لخته شدن خون یک فرآیند پیچیده است که به عوامل زیادی بستگی دارد. داروی رقیق کننده خون وارفارین با جلوگیری از تشکیل فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K عمل می کند.
داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی جدیدتر عوامل دیگری مانند فاکتور Xa یا آنزیمی به نام ترومبین را هم در خون و هم در لخته های موجود مهار می کنند.
هپارین ها همچنین ترومبین را غیرفعال می کنند که به درمان لخته ها و جلوگیری از تشکیل لخته های جدید کمک می کند.
عوارض جانبی داروهای رقیق کننده خون
این داروها خطر خونریزی را افزایش می دهند. این می تواند خفیف باشد، مانند بریدگی های کوچک یا جراحات که کمی بیشتر از حد معمول طول می کشد تا التیام یابد.
شایع ترین عوارض جانبی داروهای ضد پلاکت عبارتند از:
- به آسانی کبود شدن
- خونریزی بینی
- خون در ادرار
- خونریزی یا خونریزی های بزرگ
- خونریزی در معده
- مشکل تنفسی ناشی از تیکاگرلور
- تعداد پلاکت خون پایین
- آسم ناشی از آسپرین
- پولیپ بینی
سایر عوارض جانبی رقیق کننده خون وارفارین عبارتند از:
- حالت تهوع
- استفراغ
- دل درد
- نفخ کردن
- نفخ شکم
- تغییر در حس چشایی
اگر فردی خونریزی خطرناک ناشی از وارفارین را تجربه کند، پزشکان می توانند با دادن ویتامین K داخل وریدی و پلاسمای منجمد تازه یا کنسانتره پروترومبین کمپلکس، اثر دارو را معکوس کنند.
داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی جدیدتر با میزان کمتری از خونریزی های عمده، از جمله خونریزی های تهدید کننده زندگی و خونریزی در مغز ارتباط دارند. داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی جدیدتر نیز داروهای تجاری موجود برای معکوس کردن عملکرد خود دارند.
اگر افراد دچار خونریزی یا خونریزی شدید شوند، پزشکان دارو را قطع می کنند و سولفات پروتامین که هپارین را غیرفعال می کند، تجویز می کنند.
خلاصه کلام
لخته شدن خون می تواند باعث انواع مختلف بیماری قلبی شود. افراد همچنین در صورت ابتلا به آترواسکلروز، که تجمع رسوبات چربی در شریان ها است، می توانند به بیماری قلبی مبتلا شوند. افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی نیز به دلیل ایجاد لخته های خون در قلب در معرض خطر سکته مغزی هستند.
بنابراین مصرف داروی رقیق کننده خون از اهمیت بالایی برخوردار است. و داروها را باید طبق دستور پزشک مصرف کرد. از کم یا زیاد کردن خودسرانه آن بپرهیزید.
